အပိုင္း(၁)
မီးနဴး၏ သားဦးသည္ ေမြးၿပီးမၾကာခင္ ေသဆံုးသြားသည္။ ဒုတိယ ကေလးလည္း
တစ္ႏွစ္ေလာက္သာ လူ႕ဘ၀တြင္ ေနရသည္။
မီးနဴးသည္ ပ်ိုၿမစ္နဳနယ္ အရြယ္ငယ္တံုးပင္ ရွိေသးသည္။မမွည့္ေသးေသာ
သစ္သီးသည္ ညွာတံတြင္ ကပ္ေနသကဲ့သို႕ပင္ မီးနဴး၏စိတ္ႏွလံုးသည္ ပထ၀ီေၿမၾကီး
ႏွင့္ခြာမရေပ။ မီးနဴးသည္ ကမာၻေလာက၏အစိမ္းေရာင္ အရာ၀ထၳဳမ်ားကို ခ်စ္သည္။
မီးနဴး၏ အိမ္ေထာင္ဖက္တြင္ ၿခံဥယာဥ္ေလး တစ္ခုရွိသည္။ မီးနဴး သည္ထို
ၿခံဥယာဥ္ေလးကို မိခင္က ကေလးကို ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႕ ပင္ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္
ေနသည္။ သို႕ရာတြင္ႏြယ္ပင္ေလးမ်ား အပြင့္ပြင့္မည္ လုပ္တုန္း ကာလကတၱား မွေခၚ
သည့္စာ ေရာက္လာသည္။
မီးနဴးသည္ အိမ္နီးနားခ်င္းအိမ္က ေခြးမ်ားကိုလည္းခ်စ္သည္။ ထိုေခြးမ်ားထဲ
က အခ်စ္ဆံုးမွာ “ဘြ ႏၱာ” ေခၚႏွာေခါင္းၿပားၿပား ႏွင့္ ေခြးကေလးၿဖစ္သည္။ထိုေခြးကေလး
အတြက္ ပုတီးေစ့လည္ပတ္တစ္ခု လုပ္ေပးသည္။ သို႕ရာတြင္ ပုတီးေစ့လည္ပတ္ မၿပီးတၿပီး
မွာပင္ မီးနဴး၏ ေယာက်ၤားသည္ ကာလကတၱားရွိ သူတို႕၏အိမ္သို႕ ေၿပာင္းေရႊ႕ရန္ မီးနဴးကို
လာေခၚသည္။
ေခြးပိုင္ရွင္က ေခြးေလးကိုေမြးရန္မီးနဴးကို ေပးသည္။ သို႕ရာတြင္ မီးနဴး၏ ေယာက်ၤားက
“ဒုကၡမရွာခ်င္စမ္းပါနဲ႕”
ဟုေၿပာၿပီး မီးနဴး၏ ဆႏၵ ကိုဆန္႕က်င္ကန္႕ကြက္သည္။
တစ္ည မီးနဴးသည္ သူ၏ အိမ္သစ္တြင္ အိပ္မေပ်ာ္ၿဖစ္ေနသည္။ အိပ္ရာေပၚတြင္ တလွဳပ္
လွဳပ္ တရြရြၿဖစ္ေနစဥ္ အရုဏ္ေရာင္သည္ အိမ္ခန္းထဲ၀င္လာသည္။ မီးနဴး သည္တေစာင္းထလွ်က္
အၿပင္ဘက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပတင္းေပါက္၀အထိၿမင့္ေသာ စကား၀ါပင္ၾကီးတြင္ စကား၀ါပြင့္
ေတြ ပြင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ၿမင္ရသည္။ ပန္းရနံ႕သည္ မီးနဴး၏ႏွာေခါင္၀သို႕ေရာက္လာၿပီးလွ်င္……
“မီးနဴးေနေကာင္းရဲ႕လား”
ဟုႏွဳတ္ဆက္ေနသကဲ့သို႕ ထင္ရသည္။
မီးနဴးတို႕၏ အိမ္ႏွင့္ ေဘးအိမ္နံရံၾကားထဲတြင္ ညပ္ၿပီးေပါက္ေနေသာ စကား၀ါပင္သည္
ေနေရာင္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ ေနသည္။ သဘာ၀မိခင္၏ဆြံ႕အေနေသာ ကေလးငယ္သည္ မိမိ
အပိုင္မဟုတ္ေသာေနရာတြင္မိမိကိုယ္ကို ရွာေနသည္။
မီးနဴးသည္ ေနၿမင့္မွ အိပ္ရာထတတ္သည္။ ေနေတာ္ၿမင့္မွ အိပ္ရာကထၿပီး စကား၀ါပင္ကို
ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စကား၀ါပင္ေပၚတြင္ စကား၀ါ ပြင့္တစ္ပြင့္မွ မွရွိေတာ့ေပ။
“ဘယ္လိုၿဖစ္ကုန္ၾကတာလဲ”
သူ႕ကိုယ္သူေမးၾကည့္ေနသည္။ မီးနဴးသည္အိမ္ေဖာ္အား စကား၀ါပင္ကို
ဂရုစိုက္ၿပီး ေရေလာင္းေပးဖို႕ေၿပာလိုက္သည္။ သို႕ရာတြင္စကား၀ါ ပင္ေပၚတြင္စကား
၀ါပန္းမ်ားကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ မၿမင္ရေတာ့ေပ။ ေန႕ရက္ေတာ္ၾကာသြားေသာအခါ
နံနက္ပိုင္းတိုင္း စကား၀ါပန္းေတြ မည္သို႕မည္ပံု ေပ်ာက္သြားသည္ကို မီးနဴးသိရွိသြား
သည္။
0 comments:
Post a Comment