Monday, October 13, 2008
at
6:39 AM
|
ေမွာင္မဲေနတဲ့ည....... အိမ္ၾကီးတစ္ခုလံုးတိတ္ဆိတ္ေနတယ္ သက္၀င္လွဳပ္ရွားေနတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ငဖဲရယ္ႏွစ္ေယာက္တည္းေပါ့ ။ အိမ္ၾကီးကေတာ့ လြတ္လပ္စြာအိပ္ေမာက်ေနဆဲ ေပါ့.......
ငဖဲကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္စြာနဲ႕ ရွိသမွ်တံခါးေတြ ကို သူ႕အိမ္လိုပဲ ဖြင့္ၿပီး၀င္ေရာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ငဖဲေနာက္က ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ လိုက္လာရတာေပါ့.။မီးခံေသတၱာ ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ငဖဲကစတင္ဖြင့္ေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီအခိ်န္မွာ ပဲ စူးရွတဲ့ ၀ိုင္ယာေညွာ္နံ႕ က စူးကနဲ ရလာတယ္ ငဖဲက
“ေဟ့ေကာင္ ငေအး မီေလာင္ေနၿပီကြ သြားၾကည့္စမ္း ”
ကၽြန္ေတာ္လည္းဟိုဟိုဒီဒီ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ လားလား.......စာၾကည့္ခန္းထဲက မီေတာက္ၾကီးထြက္ေအာင္ကို ေလာင္ေနတာကၽြန္ေတာ္လည္းေဆာက္တည္ရာမရ ေၿပးလာရင္း
“ ငဖဲေရ အၾကီးအၾကယ္ ကိုေလာင္ေနတာကြ ”
ေၿပာေနရင္းမွာပဲ မီးလန္႕သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ မီးဥၾသ သံဆူညံစြာနဲ႕ မီးသတ္ကားမ်ား လာတဲ့ အသံကိုၾကားေနရပါတယ္ ။။။။ ငဖဲကေတာ့ နိဳင္ရာယူၿပီး အိမ္ေအာက္ကို ေၿပးဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။
“ငေအး ေရ လိုခ်င္တာယူၿပီးေၿပးသာေၿပးေပေတာ့” ဟုေၿပာကာဆင္းေၿပးေလေတာ့သည္ ။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးလည္း နိဳင္ရာပစၥည္းေတြမၿပီး ထြက္ေၿပးသြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းအခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ ရရာအဖိုးတန္ပစၥည္းေလးေတြေရြးထည့္ ၿပီးေၿပးမယ္လုပ္တုန္း
“အဟြတ္...အဟြတ္...ဟြတ္ အမေလး ကယ္ၾကပါ ....ကယ္ၾကပါ”
ဆိုတဲ့ အဘြားၾကီးရဲ႕အသံ ၾကားလိုက္ရတဲ့အခိုက္ ဘေအးဆိုတဲ့ ေလာဘသားကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ တစ္ ကိုယ္လံုးေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားတယ္ ။စဥ္းစားတယ္
“ငါ့မွာအေမရွိလို႕ ငါခရီးထြက္ေနတုန္း ဒီလိုၿဖစ္မယ္ဆိုရင္ ငါဘယ္လိုခံစားရမလဲ ဘေအး မင္းစဥ္းစားစမ္း...စဥ္းစားစမ္းဘေအး မင္းစဥ္းစား မင္းမွာေၿခေတြ လက္ေတြအေကာင္းၾကီး မင္းသားေလးေတေလ အတြက္ မင္းၾကိဳးစားၿပီး ထပ္ရွာလို႕ရတယ္ သူေဌးၾကီးအတြက္ က တန္ဖိုးမၿဖတ္နိဳင္တဲ့ အေမတစ္ေယာက္ ဆံုးရွဳံးရမွာ ကဲဘေအး မင္းဘာလုပ္မွာလဲ”
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးဘယ္လိုရွာရွာရနိဳင္မွာမဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို လႊတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးအဖိုးအတန္ဆံုးေသာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခု ကို ၿပတ္သားစြာဆံုးၿဖတ္ လိုက္ပါတယ္ ။မီးေတြေလာင္စၿပဳေနၿပီၿဖစ္တဲ့ အိပ္ခန္းထဲက အဘြားအိုကို ေပြ႕ခ်ီကာ မီးေတာထဲမွ အလွ်င္ၿမန္ဆံုးေသာ အရွိန္နဲ႕ ခုန္ထြက္လိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ေရာ အဘြားအိုေရာ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္ ။အဘြားအိုကို ေထြးဖက္ႏွစ္သိမ့္ ရင္း ဆို႕နင့္၀မ္းသာ ေသာပီတိအဟုန္ၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ဘေအး တမ္းတေခၚငင္ လိုက္တဲ့ လွိဳက္လဲစြာ ထြက္ ေပၚလာတဲ့ အသံဟာ နက္ရွိုဳင္းမွဳအၿပည့္နဲ႕ မီးဥၾသသံေတြ၊သံေခ်ာင္းသံ ေတြၾကားမွာ ထြက္ေပၚလာတာကေတာ့
“အေမ....................” တဲ့။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေလာကမွာရွိကုန္ေသာ လူအားလံုးတို႕သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ဇာတ္ေကာင္ ကိုဘေအးကဲ့ သို႕မိဘခ်င္းစာနာတတ္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရင္း ဤ၀ထၳဳတိုေလးကို ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစ။
(ကရင္) ည ၂ နာရီ ၅၂ မီးနစ္
ငဖဲကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္စြာနဲ႕ ရွိသမွ်တံခါးေတြ ကို သူ႕အိမ္လိုပဲ ဖြင့္ၿပီး၀င္ေရာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ငဖဲေနာက္က ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ လိုက္လာရတာေပါ့.။မီးခံေသတၱာ ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ငဖဲကစတင္ဖြင့္ေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီအခိ်န္မွာ ပဲ စူးရွတဲ့ ၀ိုင္ယာေညွာ္နံ႕ က စူးကနဲ ရလာတယ္ ငဖဲက
“ေဟ့ေကာင္ ငေအး မီေလာင္ေနၿပီကြ သြားၾကည့္စမ္း ”
ကၽြန္ေတာ္လည္းဟိုဟိုဒီဒီ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ လားလား.......စာၾကည့္ခန္းထဲက မီေတာက္ၾကီးထြက္ေအာင္ကို ေလာင္ေနတာကၽြန္ေတာ္လည္းေဆာက္တည္ရာမရ ေၿပးလာရင္း
“ ငဖဲေရ အၾကီးအၾကယ္ ကိုေလာင္ေနတာကြ ”
ေၿပာေနရင္းမွာပဲ မီးလန္႕သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ မီးဥၾသ သံဆူညံစြာနဲ႕ မီးသတ္ကားမ်ား လာတဲ့ အသံကိုၾကားေနရပါတယ္ ။။။။ ငဖဲကေတာ့ နိဳင္ရာယူၿပီး အိမ္ေအာက္ကို ေၿပးဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။
“ငေအး ေရ လိုခ်င္တာယူၿပီးေၿပးသာေၿပးေပေတာ့” ဟုေၿပာကာဆင္းေၿပးေလေတာ့သည္ ။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးလည္း နိဳင္ရာပစၥည္းေတြမၿပီး ထြက္ေၿပးသြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းအခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ ရရာအဖိုးတန္ပစၥည္းေလးေတြေရြးထည့္ ၿပီးေၿပးမယ္လုပ္တုန္း
“အဟြတ္...အဟြတ္...ဟြတ္ အမေလး ကယ္ၾကပါ ....ကယ္ၾကပါ”
ဆိုတဲ့ အဘြားၾကီးရဲ႕အသံ ၾကားလိုက္ရတဲ့အခိုက္ ဘေအးဆိုတဲ့ ေလာဘသားကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ တစ္ ကိုယ္လံုးေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားတယ္ ။စဥ္းစားတယ္
“ငါ့မွာအေမရွိလို႕ ငါခရီးထြက္ေနတုန္း ဒီလိုၿဖစ္မယ္ဆိုရင္ ငါဘယ္လိုခံစားရမလဲ ဘေအး မင္းစဥ္းစားစမ္း...စဥ္းစားစမ္းဘေအး မင္းစဥ္းစား မင္းမွာေၿခေတြ လက္ေတြအေကာင္းၾကီး မင္းသားေလးေတေလ အတြက္ မင္းၾကိဳးစားၿပီး ထပ္ရွာလို႕ရတယ္ သူေဌးၾကီးအတြက္ က တန္ဖိုးမၿဖတ္နိဳင္တဲ့ အေမတစ္ေယာက္ ဆံုးရွဳံးရမွာ ကဲဘေအး မင္းဘာလုပ္မွာလဲ”
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးဘယ္လိုရွာရွာရနိဳင္မွာမဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို လႊတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးအဖိုးအတန္ဆံုးေသာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခု ကို ၿပတ္သားစြာဆံုးၿဖတ္ လိုက္ပါတယ္ ။မီးေတြေလာင္စၿပဳေနၿပီၿဖစ္တဲ့ အိပ္ခန္းထဲက အဘြားအိုကို ေပြ႕ခ်ီကာ မီးေတာထဲမွ အလွ်င္ၿမန္ဆံုးေသာ အရွိန္နဲ႕ ခုန္ထြက္လိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ေရာ အဘြားအိုေရာ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္ ။အဘြားအိုကို ေထြးဖက္ႏွစ္သိမ့္ ရင္း ဆို႕နင့္၀မ္းသာ ေသာပီတိအဟုန္ၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ဘေအး တမ္းတေခၚငင္ လိုက္တဲ့ လွိဳက္လဲစြာ ထြက္ ေပၚလာတဲ့ အသံဟာ နက္ရွိုဳင္းမွဳအၿပည့္နဲ႕ မီးဥၾသသံေတြ၊သံေခ်ာင္းသံ ေတြၾကားမွာ ထြက္ေပၚလာတာကေတာ့
“အေမ....................” တဲ့။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေလာကမွာရွိကုန္ေသာ လူအားလံုးတို႕သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ဇာတ္ေကာင္ ကိုဘေအးကဲ့ သို႕မိဘခ်င္းစာနာတတ္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရင္း ဤ၀ထၳဳတိုေလးကို ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစ။
(ကရင္) ည ၂ နာရီ ၅၂ မီးနစ္
Posted by
ကရင္
0 comments:
Post a Comment