Friday, October 10, 2008
at
1:17 AM
|
အပိုင္း(၁)
ဇူလိုင္လအေႏွာင္းပိုင္း တစ္နံနက္ခင္းၿဖစ္သည္။ ေလယာဥ္ဆင္းသက္ရာ ေဟတာေဒသအနီးတြင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ကင္းလွည့္ေနၾကစဥ္ လီထရန္႔ႏွင့္ ေဒ့ဗ္ဂ်င္ဆင္ တို႕ရန္ပြဲ ၿဖစ္ကာ လက္သီးခ်င္းထိုးၾကသည္။
ၿပသာနာ ကဘာမွမဟုတ္၊ ေမာင္းခ်ဓားတစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္သည့္ကိစၥ၊ သို႕ေသာ္ ရန္ပြဲကမူ
အေသအေၾကအၾကိတ္ အနယ္ ပထမပိုင္းမွာေတာ့ ဘတစ္ၿပန္ က်ားတစ္ၿပန္ သို႕ေသာ္ ေဒ့ဗ္ဂ်င္ဆင္က
လူေကာင္ၾကီးၿပီးဗလေကာင္းသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သူက စထရန္႕၏ လည္ပင္းကို လက္တစ္ဖက္ၿဖင့္ရစ္ပတ္ၿပီး သိုင္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီး ႏွာေခါင္းကို
ထိုးၾကိတ္သည္။တစ္အားကုန္ ထုိုးသည္။တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ထုိးသည္ စထရန္႕ ၏ႏွာေခါင္းမွ
ကြဲထြက္သြားေသာ အသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။ ေဗ်ာက္အိုးတစ္လံုးေဖာက္လိုက္သည့္
အလားၿပင္းထန္သည္။ ဒီအထိလည္း ဂ်င္ဆင္က ဆက္ၿပီးထိုးေနဆဲ ၿဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္
သြက္လည္းသြက္သည္၊ ထိလည္းထိသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သံုးေယာက္ ေလာက္ သူ႕ကို ၀ိုင္းၿပီး ဆြဲၾကရသည္။
ပြဲၿပီးေသာအခါ စထရန္႕ကို ရဟတ္ယာဥ္ၿဖင့္ ေနာက္တန္းသို႕ ပို႕လိုက္ရသည္။ သူ၏ႏွာေခါင္းကို
ကုသရသည္။ႏွစ္ရက္သာၾကာ၍ သူၿပန္လာသည္။ ႏွာေခါင္းမွာသတၱဳၿပားတစ္ခုႏွင့္က်ပ္စည္းထားသည္။
သာမန္အားၿဖင္းဆိုလွ်င္ေတာ့ သည္ကိစၥမွာ သည္မွာ ၿပီးဆံုးသြားရမည္။ သို႕ေသာ္ ယခုဟာက ဗီယက္နမ္
ၿဖစ္သည္။ လူတိုင္းမွာေသနတ္ ကိုယ္စီရွိၾကသည္ ၿဖစ္၏။ ေဒ့ဂ်င္ဆင္ မွာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္ရေတာ့သည္။
သူ႕ဖာသူစိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ တစ္ဖက္ကဘာ ၿခိမ္းေၿခာက္မွဳမွ်မရွိ လက္စား
ေခ်မည္ဟု ၾကံဳး၀ါးၿခင္းမရွိ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ တိတ္ဆိတ္ေသာ တင္းမာမွဳမ်ား ၿဖစ္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
သို႕ၿဖင့္ ဂ်င္ဆင္သည္ အထူးဆင္ၿခင္မွဳေတြ ၿပဳလုပ္ေနေတာ့သည္ ။ ကင္းလွည့္ၾကၿပီဆိုလွ်င္ စထရန္႕
ဘယ္မွာေရာက္ေနသည္ကို ဂရုၿပဳေနရသည္။ သူ၏ကတုတ္က်င္းကို စည္းေၾကာင္း၏ အစြန္ဆံုးမွာတူးသည္။
သူ႕ေၾကာဘက္ကို အၿမဲသတိထားသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနသည့္အၿဖစ္ကို အၿမဲတမ္း
ေရွာင္ရွားသည္။
ဇူလိုင္လအေႏွာင္းပိုင္း တစ္နံနက္ခင္းၿဖစ္သည္။ ေလယာဥ္ဆင္းသက္ရာ ေဟတာေဒသအနီးတြင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ကင္းလွည့္ေနၾကစဥ္ လီထရန္႔ႏွင့္ ေဒ့ဗ္ဂ်င္ဆင္ တို႕ရန္ပြဲ ၿဖစ္ကာ လက္သီးခ်င္းထိုးၾကသည္။
ၿပသာနာ ကဘာမွမဟုတ္၊ ေမာင္းခ်ဓားတစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္သည့္ကိစၥ၊ သို႕ေသာ္ ရန္ပြဲကမူ
အေသအေၾကအၾကိတ္ အနယ္ ပထမပိုင္းမွာေတာ့ ဘတစ္ၿပန္ က်ားတစ္ၿပန္ သို႕ေသာ္ ေဒ့ဗ္ဂ်င္ဆင္က
လူေကာင္ၾကီးၿပီးဗလေကာင္းသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သူက စထရန္႕၏ လည္ပင္းကို လက္တစ္ဖက္ၿဖင့္ရစ္ပတ္ၿပီး သိုင္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီး ႏွာေခါင္းကို
ထိုးၾကိတ္သည္။တစ္အားကုန္ ထုိုးသည္။တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ထုိးသည္ စထရန္႕ ၏ႏွာေခါင္းမွ
ကြဲထြက္သြားေသာ အသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။ ေဗ်ာက္အိုးတစ္လံုးေဖာက္လိုက္သည့္
အလားၿပင္းထန္သည္။ ဒီအထိလည္း ဂ်င္ဆင္က ဆက္ၿပီးထိုးေနဆဲ ၿဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္
သြက္လည္းသြက္သည္၊ ထိလည္းထိသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သံုးေယာက္ ေလာက္ သူ႕ကို ၀ိုင္းၿပီး ဆြဲၾကရသည္။
ပြဲၿပီးေသာအခါ စထရန္႕ကို ရဟတ္ယာဥ္ၿဖင့္ ေနာက္တန္းသို႕ ပို႕လိုက္ရသည္။ သူ၏ႏွာေခါင္းကို
ကုသရသည္။ႏွစ္ရက္သာၾကာ၍ သူၿပန္လာသည္။ ႏွာေခါင္းမွာသတၱဳၿပားတစ္ခုႏွင့္က်ပ္စည္းထားသည္။
သာမန္အားၿဖင္းဆိုလွ်င္ေတာ့ သည္ကိစၥမွာ သည္မွာ ၿပီးဆံုးသြားရမည္။ သို႕ေသာ္ ယခုဟာက ဗီယက္နမ္
ၿဖစ္သည္။ လူတိုင္းမွာေသနတ္ ကိုယ္စီရွိၾကသည္ ၿဖစ္၏။ ေဒ့ဂ်င္ဆင္ မွာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္ရေတာ့သည္။
သူ႕ဖာသူစိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ တစ္ဖက္ကဘာ ၿခိမ္းေၿခာက္မွဳမွ်မရွိ လက္စား
ေခ်မည္ဟု ၾကံဳး၀ါးၿခင္းမရွိ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ တိတ္ဆိတ္ေသာ တင္းမာမွဳမ်ား ၿဖစ္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
သို႕ၿဖင့္ ဂ်င္ဆင္သည္ အထူးဆင္ၿခင္မွဳေတြ ၿပဳလုပ္ေနေတာ့သည္ ။ ကင္းလွည့္ၾကၿပီဆိုလွ်င္ စထရန္႕
ဘယ္မွာေရာက္ေနသည္ကို ဂရုၿပဳေနရသည္။ သူ၏ကတုတ္က်င္းကို စည္းေၾကာင္း၏ အစြန္ဆံုးမွာတူးသည္။
သူ႕ေၾကာဘက္ကို အၿမဲသတိထားသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနသည့္အၿဖစ္ကို အၿမဲတမ္း
ေရွာင္ရွားသည္။
Posted by
ကရင္
0 comments:
Post a Comment