ကြၽန္ေတာ့အရြယ္ လူတစ္ေယာက္ စားပြဲကိုခပ္ကိုင္းကိုင္းမွီလို႕။.ဆံပင္က ဘုတ္သို္က္၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ဗရပ်စ္နဲ႔။
လက္ထဲကတံၿမက္စည္းကို တစ္ခါတစ္ေလ ဂစ္တာလိုတီးလိုက္၊တစ္ခါတစ္ေလ မိုက္ကရိုဖုန္းလိုပါးစပ္မွာကပ္
ထားၿပီး သီခ်င္းဆိုလိုက္။ သူဆိုတာကတာၾကည့္ၿပီး ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲက လူေတြဆိုတာ ေသမေလာက္ကို ရယ္ေနၾကတာ။
'အဲ့ဒါ ဒို႕ၿမိဳ႕က အရူးေလကြာ'
တဲ့။ကြၽန္ေတာ့ ေယာက္ဖကရွင္းၿပေနေလရဲ႕။
အရူးကသီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႕ တစ္ပုဒ္အၾကား အမူအရာလည္းလုပ္ၿပလိုက္ေသးတယ္။ တံၿမက္စည္းရိုးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ၿပန္လုပ္လိုက္၊ ၿပီးေတာ့ အရိုးကို ပါးစပ္နဲ႕ငံုထားလိုက္၊ တင္ပါးဆံုကို နိမ့္ခ်ည္ၿမင့္ခ်ည္ လုပ္ရင္း
ကလိုက္။
'ဒင္ ဒင္ဒယ္ယူလား၊ ဒင္ဒယ္ယူလား'
နဲ႕ေပါက္ကရ ေအာ္ဆိုၿပန္ေရာ။ လူအုပ္ကလည္းအရွိန္ရလာၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ. . .
'အရူးၾကီးဟစ္လမီ ကြ ၊ငရူးၾကီး ဟစ္လမီကြ'
လို႕ေအာ္ဟစ္အားေပးၾကေသးတယ္။
ဟာ.....ဟစ္လမီဆိုပါလား။ငါသိတဲ့ဟစ္လမီလား။ မုတ္ဆိတ္ေမႊးဗရပ်စ္နဲ႕ ဆိုေပမယ့္ မ်က္နွာကေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာနဲ႕တူတယ္။ မ်က္စိကေစြေစြ၊ လက္သီးေလာက္ႏွဖူးက ေမာက္ေမာက္၊ ေပါက္ၿပားနားရြက္နဲ႕။ ၿပီးေတာ့ လက္ေမာင္းေတြကလည္းရွည္လိုက္သမွ ၀က္၀ံလက္က်ေနတာပဲ ။ သူမွသူပါ။
'ဒီမွာက်ဳပ္ ဒီအရူးကိုသိမယ္ဗ်'
ေယာက္ဖကိုလွည့္ေၿပာလိုက္မိတယ္။
'သိမွာမဟုတ္ပါဘူးကြာ မင္းဒီၿမိဳ႕ကို အခုမွေရာက္ဖူးတာပဲဘယ္လိုလုပ္ေတြ႕ဘူးမွာလဲ'
'ဒါထက္ သူဒီနားတစ္၀ိုက္ကလား'
'ေဟာဗ်ာ၊ ဒါေတာ့ငါလည္းမသိဘူးကြ၊သံုးႏွစ္ေလာက္က ငါဒီၿမိဳ႕ကိုစေရာက္လာေတာ့ သူရွိေနၿပီ'
ဒီအခ်ိန္မွာအရူးကအသံုးေတာ္ခံလို႕ၿပီးသြားၿပီ။ စားပြဲတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ကူးသြားရင္း ၿပား ၅၀ ယူလိုက္၊တစ္က်ပ္ ယူလိုက္နဲ႕ လုပ္ေနတယ္။ တခ်ိဳ႕စားပြဲေတြမွာေတာ့ သြားစမ္း လို႕ေငါက္ထုတ္တာ ခံရတာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႕ ထြက္သြားေလရဲ႕။က်ဳပ္သိခ်င္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခံုကေနအၿမန္ထလိုက္တယ္။ ဒီလူ႕ကိုသိတာမွ ေတာ္ရံုတန္ရံုမဟုတ္ဘူး ခရိုင္ရံုးမွာသူနဲ႕ တူတူ အလုပ္လုပ္တာ ခုနစ္ႏွစ္ေတာင္ၾကာတာပဲ။ က်ဳပ္အဲ့ဒီအလုပ္ကထြက္ၿပီးကတည္းက ဟစ္လမီေဘး အေၾကာင္းဘာမွမၾကားခဲ့တာပဲ။ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္သိတဲ့ ဟစ္လမီေဘး ကေတာ့တည္တည္ၾကည္ၾကည္ ပါ။သူ႕ေနာက္က က်ဳပ္လို္က္သြားတယ္။
ကုန္ဆံုဆိုင္တစ္ခု မွာဟစ္လမီေဘး လို႕ေၿပာရင္း အိတ္တစ္အိတ္ ထဲက သီဟိုဠ္ေစ့လက္တစ္ဆုတ္စာ သူႏွဳိက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ကို က်ဳပ္မွီတယ္။
က်ဳပ္ကိုမလံုမလဲလွမ္းၾကည့္ရာက ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဘက္ လွည့္သြားတယ္။ကုန္ဆံုဆိုင္ရွင္က သူ႕လက္ထဲကို သီဟိုဠ္ေစ့ ထည့္ေပးရင္း က်ဳပ္ကိုလွမ္းေၿပာတယ္။
'ဒီလူက လာဘ္ေကာင္းတယ္ဗ် ဘယ္စတိုးဆိုင္ၿဖစ္ၿဖစ္ သူတစ္ခုခု လာယူတဲ့ေန႕ဆိုရင္ တစ္ေန႕လံုးေရာင္းေကာင္းၿပီသာမွတ္ေတာ့'
ဟစ္လမီေဘး အဲဒီက သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္ နဲ႔ ထြက္သြားတယ္။ ေၿပးသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ က်ဳပ္လဲအေၿပးလိုက္ရေတာ့တာေပါ့ သူကက်ဳပ္သိတဲ့ ဟစ္လမီလား တၿခားဟစ္လမီလားသိခ်င္လို႕ပါ။ သူကပန္းၿခံေတြဘက္ကို ဦးတည္ေၿပးေနတယ္။
အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ခြန္အားက သာမန္လူထက္ပိုၾကီးတယ္ ေတာ့ေၿပာၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူကိုမွီလုမွီခင္အထိ က်ဳပ္လိုက္နိဳင္ပါတယ္။ သူကအရွိန္ၿမွင့္ရင္ က်ဳပ္က ပိုေတာင္ၿမွင့္ နိဳင္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သစ္ပင္ထူထူေနရာမွာ သူ႕ကိုမ်က္ၿခည္ၿပတ္သြားတယ္။
'ဟစ္လမီေဘး၊ ဟစ္လမီေဘး'
က်ဳပ္လဲေအာ္ေခၚေတာ့တာေပါ့။