'ကြၽန္ေတာ္ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့အခါ ခင္ဗ်ားမွာ ၿပသာနာတစ္ ခုခု မ်ား ရွိမလား ဆိုၿပီး' ေမးေနေသးတာ။ ကြၽန္ေတာ္ ကၿပံဳးေနယံုပါပဲ။ ဘာၿပသာနာမွ မရွိဘူးဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္သူ႕အခန္းက ထြက္ဖို႕ၿပင္တာနဲ႕ ၿမိဳ႕ ေတာ္၀န္က ငါးရာတန္ တစ္ရြက္ အိတ္ထဲကို ထည့္ေပးေသးတယ္။ အဲဒီကတစ္ခါ ဆရာ၀န္ ဆီ ။ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။ သူတို႕ကလဲ ငါးရာ တစ္ေထာင္ အိတ္ထဲထည့္ေပးၾကေသးတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ကုန္သည္ေတြဆီသြားၿပန္ေရာ၊ ဆိုင္ေတြထဲ ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး ၀င္သြား။ ေနာက္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္ အက်ၤီလက္ကို ဆြဲလိုက္တာနဲ႕ သူတို႕ အံဆြဲ ဖြင့္ေတာ့တာ'
'ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ရ မင္းဆီမွာ စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ပါေစ' လို႕ ဆုေတာင္းေပးၿပီး မုန္႕ဖိုးေတြအမ်ားၾကီးေပး ၾကတယ္။အထည္အလိပ္ တစ္လိပ္မ်ား ကြၽန္ေတာ္ပြတ္ၿပဳ မိသြားရင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ႏွစ္မီတာေလာက္ ၿဖတ္ေပးဖို႕ ဆိုင္က အလုပ္သမားေတြကို ခိုင္းေတာ့တာပဲ။ အဲဒီ ႏွစ္မီတာ အစကိုခါးမွာပတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဆိုင္၀င္။ေနာက္ေတာ့ က်န္းမာေရးဌာန သြား။ တေလာက ပဲ ကြၽန္ေတာ္ နာလြန္းလို႕ လမ္းလယ္မွာ လွဲေနတာေပါ့။ အမယ္ေလးဗ်ာ ခ်က္ခ်င္းကိုပဲ ရုတ္ရုတ္ သဲသဲ ၿဖစ္သြားတာမ်ား။
တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြဆို ငိုရိုၿပီး အေၿပးအလႊားေရာက္လာတာ။ 'ဒို႕အရူးၾကီးေနမေကာင္းဘူးေဟ့.....'လို႕လည္းေအာ္ၾကေသး။ ေၿပာရင္ယံုမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး ဆရာ၀န္ေရာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ေရာေရာက္လာၾကတာ လူေတြဆိုေဘးမွာ ၀ိုင္း၀ိုင္း လည္လို႕။ 'ဆရာရယ္ ေရာဂါရွာလို႕ မရေသးရင္ ကယ္ပါ ဘုရားကယ္ေတာ္မူပါ ' လို႔ေၿပာေနေသးတာလည္း ၾကားရေသးတယ္။
'ေဆးရံုမွာလည္း တစ္ပတ္ေလာက္ဘုရင္ တစ္ပါးလိုပဲ။ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ က ၃ ခါလာၾကည့္တယ္။ ၿမိဳ႕ သူ ၿမိဳ႕သား ေတြဆိုတာကေတာ့ ေန႕တိုင္း'
'ထားပါေတာ့ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေရာ ဘယ္လိုလဲ'
'တစ္လ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဒီၿမိဳ႕က ေပ်ာက္သြားတာေပါ့ ဒီကလူေတြအတြက္ရိုးေနပါၿပီ ဒီအရူးေတာ့ အရင္တစ္ခါလို အေၾကာတက္ၿပန္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ ၿမိဳ႕ ကလူေတြကို အလုပ္မမ်ားေစခ်င္တာနဲ႕ တစ္ေနရာေရွာင္ ေနတာ ေနမွာပါလို႕ေတာင္ သူတို႕ ေၿပာၾကေသးတာ။ တကယ္ေတာ့ ပိုက္ဆံ တစ္ခ်ိဳ႕ နဲ႕ စုလုိ႕ ေဆာင္းလို႕ ရတာေတြ ကိုေတာ့

စာတိုက္က ပို႕တတ္ပါတယ္။ တၿခားဟာေတြ ကိုေတာ့ မိန္းမနဲ႕ ေၿပာထားတဲ့ေနရာ ကို ပို႕လိုက္တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့မိသားစုလည္းအဆင္ကိုေၿပလို႕။ သားတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းၿပီး ၿပီ။သမီးက အထက္တန္း ၿပီးၿပီ။ အိမ္ရာတစ္ခုမွာ အခန္း၀ယ္ထားၿပီးၿပီ။ မိန္းမက သူ႕စိတ္တိုင္းက် ပရိေဘာဂ ေတြၿဖည့္ဆည္းၿပင္ဆင္ ေနတုန္း'
'ေကာင္းပဗ်ာ ဒါထက္ ခင္ဗ်ားအရူးၾကီး ဘ၀ၾကီးကို ဘယ္ေတာ့ စခမ္းသိမ္းမွာလဲ'
သူကၿပံဳးတယ္။
'ခင္ဗ်ားဟာက ေၾကာင္လွခ်ည့္လား။ဒီက ကြၽန္ေတာ္ ထြက္တာနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့ေနရာ ၀င္ယူေတာ့မွာ ေပါ့။ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီက ခြာလို႕ရမလဲဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ရူးတာလဲ က်င့္သားရသလို ၿဖစ္ေနၿပီဗ်'
ဟစ္လမီ ခုန္ဆြခုန္ဆြ ေၿပးရင္းက လွမ္းေၿပာသြားေသးတယ္။
'ဒါေတြ ဘယ္သူ႕ မွသြားမေၿပာနဲ႕ေနာ္ ။ခင္ဗ်ားေၿပာလည္း ဘယ္သူမွ ယံုမွာမဟုတ္ဘူး'

မွတ္ခ်က္။ ။ ၁၉၉၃ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ Short Story International အမွတ္ ၉၆ မွ တူရကီစာေရးဆရာ Muzaffer Lzgu ေရးသားေသာ "Wanted a Town Without a Crazay " ကို ဘာသာၿပန္ေသာ ကိုေစာလူအား ေက်းဇူးတင္လ်က္ (ကရင္)