Friday, October 10, 2008
at
1:15 AM
|
အပိုင္း(၂)
သည္ပံုစံအတိုင္း တစ္ပတ္ခန္႕ၾကာေသာအခါ ၿပသာနာ ရင့္က်က္ လာရေတာ့သည္။ ဂ်င္ဆင္
စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ ေန၍မရေတာ့ပါ။ သူက စစ္ပြဲႏွစ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲေနရသကဲ့သို႕ရွိသည္။
လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရသည့္အရပ္ဟူ၍ မရွိေတာ့ပါ။ ရန္သူေတြကေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနေတာ့သည္။ ေရွ႕တန္းရယ္ေနာက္
တန္းရယ္ဟူ၍ မွွရွိေတာ့ပါ။
ညဘက္ဆိုလွ်င္သူအိပ္လို႕မရပါ။ ထိတ္လန္႔ေနတတ္သည္ အၿမဲတမ္းသတိထားေနရသည္။ အေမွာင္ အတြင္းမွ
ထူးဆန္းသည့္ အသံမ်ား သူၾကားေနရသည္။ သူကေတာ့ ကတုတ္က်င္းဆီသို႕ လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုး လိမ့္လာသည္
ဟုထင္မိသည္။ ေမာင္းခ်ဓားဖြင့္သံ ၾကားရသည္ဟု ထင္မိသည္။ သူ႕အဖို႕လူဆိုးရယ္ လူေကာင္း ရယ္ ခြဲ
ၿခားမွဳမရွိေတာ့ပါ။
အေတာ္ကေလးလံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေသာ္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ေအးေအးလူလူ ေနထိုင္ၾကစဥ္မွာပင္
သူက ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုေက်ာမွီၿပီး ထိုင္ေနသည္။ ေသနတ္ကို ေပါင္ေပၚမွာတင္ထားသည္ ။ စထရန္႕ကို
တုန္လွဳပ္ေၿခာက္ၿခားေသာ မ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္ မ်က္ၿခည္မၿပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႕စိတ္သူ မည္သို႕မွ် မထိမ္းနိဳင္ေတာ့ပါ။တစ္ခုခု လုပ္မွၿဖစ္ေတာ့မည္။ တစ္ညေနတြင္ သူသည္
စထရန္႕အမည္ကို ေအာ္ဟစ္ရင္း ေသနတ္ကို မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ပစ္ေတာ့သည္။ ေအာ္လိုက္ပစ္လိုက္ႏွင့္
က်ည္တစ္ကပ္လံုး ကုန္သြားသည္အထိပင္ ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ေၿမၾကီး ေပၚမွာ
ေမွာက္ေနၾကရသည္။ မည္သူမွ် သူ႕အနားမကပ္ရဲပါ။
ဂ်င္ဆင္က ေသနတ္ကို က်ည္ကပ္ ထည့္သည္ ။သို႕ေသာ္ ရုတ္ၿခည္းဆိုလိုပင္ သူ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
သူ၏ေခါင္းကို သူ၏လက္ႏွစ္ဘက္ၿမွဳပ္ထားလိုက္သည္။သူ နည္းနည္းေလးမွ မလွဳပ္ရွားေတာ့ ပါ။ထိုအတိုင္းပင္
ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီခန္႕ၾကာေအာင္ ထိုင္ေနေတာ့သည္။
သို႕ေသာ္ ယင္းအၿဖစ္က အဆိုး၀ါးဆံုး မဟုတ္ေသးပါ။
အေၾကာင္းမွာ သူသည္ ထိုညမွာပင္ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ထံမွ ပစၥတို ေသနတ္တစ္လက္ ငွားရမ္း သည္။
ေသနတ္ကို ေၿပာင္းကေန ကိုင္ၿပီး သူ၏ႏွာေခါင္းကိုထု ၊ေနာက္ စည္းေၾကာင္းကိုၿဖတ္ၿပီး စထရန္႕ ၏ကတုတ္က်င္း
သို႕ သြားေရာက္သည္။ သူ႕ႏွာေခါင္း အား ထုႏွက္ထားသည္ကို ၿပၿပီးသူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရည္တူ
တန္းတူၿဖစ္သြားပလား ဟု ေမးသည္။
စထရန္႕က ေခါင္းညိတ္ၿပီး အားလံုးအတူတူ ၿဖစ္သြားၿပီ ဟုေၿပာ၏။
ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္ က်ေတာ့ လီစထရန္႕ ရယ္ေမာလွ်က္ ရွိသည္။
“ဒီလူအရူးပဲ ၊သူ႕ေမာင္းခ်ဓားကို က်ဳပ္ခိုးထားတာပဲ”
ဟုသူကေၿပာသည္။
သည္ပံုစံအတိုင္း တစ္ပတ္ခန္႕ၾကာေသာအခါ ၿပသာနာ ရင့္က်က္ လာရေတာ့သည္။ ဂ်င္ဆင္
စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ ေန၍မရေတာ့ပါ။ သူက စစ္ပြဲႏွစ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲေနရသကဲ့သို႕ရွိသည္။
လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရသည့္အရပ္ဟူ၍ မရွိေတာ့ပါ။ ရန္သူေတြကေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနေတာ့သည္။ ေရွ႕တန္းရယ္ေနာက္
တန္းရယ္ဟူ၍ မွွရွိေတာ့ပါ။
ညဘက္ဆိုလွ်င္သူအိပ္လို႕မရပါ။ ထိတ္လန္႔ေနတတ္သည္ အၿမဲတမ္းသတိထားေနရသည္။ အေမွာင္ အတြင္းမွ
ထူးဆန္းသည့္ အသံမ်ား သူၾကားေနရသည္။ သူကေတာ့ ကတုတ္က်င္းဆီသို႕ လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုး လိမ့္လာသည္
ဟုထင္မိသည္။ ေမာင္းခ်ဓားဖြင့္သံ ၾကားရသည္ဟု ထင္မိသည္။ သူ႕အဖို႕လူဆိုးရယ္ လူေကာင္း ရယ္ ခြဲ
ၿခားမွဳမရွိေတာ့ပါ။
အေတာ္ကေလးလံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေသာ္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ေအးေအးလူလူ ေနထိုင္ၾကစဥ္မွာပင္
သူက ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုေက်ာမွီၿပီး ထိုင္ေနသည္။ ေသနတ္ကို ေပါင္ေပၚမွာတင္ထားသည္ ။ စထရန္႕ကို
တုန္လွဳပ္ေၿခာက္ၿခားေသာ မ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္ မ်က္ၿခည္မၿပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႕စိတ္သူ မည္သို႕မွ် မထိမ္းနိဳင္ေတာ့ပါ။တစ္ခုခု လုပ္မွၿဖစ္ေတာ့မည္။ တစ္ညေနတြင္ သူသည္
စထရန္႕အမည္ကို ေအာ္ဟစ္ရင္း ေသနတ္ကို မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ပစ္ေတာ့သည္။ ေအာ္လိုက္ပစ္လိုက္ႏွင့္
က်ည္တစ္ကပ္လံုး ကုန္သြားသည္အထိပင္ ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ေၿမၾကီး ေပၚမွာ
ေမွာက္ေနၾကရသည္။ မည္သူမွ် သူ႕အနားမကပ္ရဲပါ။
ဂ်င္ဆင္က ေသနတ္ကို က်ည္ကပ္ ထည့္သည္ ။သို႕ေသာ္ ရုတ္ၿခည္းဆိုလိုပင္ သူ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
သူ၏ေခါင္းကို သူ၏လက္ႏွစ္ဘက္ၿမွဳပ္ထားလိုက္သည္။သူ နည္းနည္းေလးမွ မလွဳပ္ရွားေတာ့ ပါ။ထိုအတိုင္းပင္
ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီခန္႕ၾကာေအာင္ ထိုင္ေနေတာ့သည္။
သို႕ေသာ္ ယင္းအၿဖစ္က အဆိုး၀ါးဆံုး မဟုတ္ေသးပါ။
အေၾကာင္းမွာ သူသည္ ထိုညမွာပင္ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ထံမွ ပစၥတို ေသနတ္တစ္လက္ ငွားရမ္း သည္။
ေသနတ္ကို ေၿပာင္းကေန ကိုင္ၿပီး သူ၏ႏွာေခါင္းကိုထု ၊ေနာက္ စည္းေၾကာင္းကိုၿဖတ္ၿပီး စထရန္႕ ၏ကတုတ္က်င္း
သို႕ သြားေရာက္သည္။ သူ႕ႏွာေခါင္း အား ထုႏွက္ထားသည္ကို ၿပၿပီးသူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရည္တူ
တန္းတူၿဖစ္သြားပလား ဟု ေမးသည္။
စထရန္႕က ေခါင္းညိတ္ၿပီး အားလံုးအတူတူ ၿဖစ္သြားၿပီ ဟုေၿပာ၏။
ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္ က်ေတာ့ လီစထရန္႕ ရယ္ေမာလွ်က္ ရွိသည္။
“ဒီလူအရူးပဲ ၊သူ႕ေမာင္းခ်ဓားကို က်ဳပ္ခိုးထားတာပဲ”
ဟုသူကေၿပာသည္။
Posted by
ကရင္
0 comments:
Post a Comment